Değerli meslektaşlarım,

94 yıl önce ülkemiz dört bir yandan kuşatılmış, ekonomik ve siyasal olarak işgal edilmişti. Yorgun ulusumuza son darbeyi vurmak isteyen tek dişi kalmış canavar Çanakkale boğazına dayanmıştı. Çanakkale’de; ulusumuz etnik köken ve milliyet ayrımı yapmaksızın her türlü imkansızlığa rağmen vatanına kastedenlere dur deme iradesi göstermiştir.

Çanakkale bir destandır; Özgür ve bağımsız olmadan mutlu ve refah içinde olunamayacağını bilenlerin, özgürlüğü ve onuru elinden alınmış olarak yaşamaktansa koşa koşa ölüme gidenlerin, vatan uğruna ölmek için Tanrıya yakaranların ve ve genç yaşta ölen 260 bin vatan evladının destanıdır.

Çanakkale bir semboldür; başkaldırmanın, yeniden dirilmenin ve ölümüne dünyaya meydan okumanın, onurlu bir yaşamın sembolüdür.

Bu ülkede yaşamaktan ve çanakkalede şehit olan, gazi olan insanların torunları olmaktan ve Çanakkale’de en çok şehit veren Bursa ilinde yaşamaktan Onur duyuyorum. Ancak 94 yıl sonra hala Çanakkale geçilmeye çalışıyor. Çanakkale’de dökülen kan bu toprağın içine ve bu ülke insanın ruhuna işlemiştir.

Bu ruh ve inançla Çanakkale geçilmedi, geçilemezdi ve geçilemeyecek.

Özgürlük ve bağımsızlık uğruna, bu ülke için canını veren tüm şehitlerimizin aziz hatıraları önünde saygıyla eğiliyorum.