BASIN AÇIKLAMASI
Çocuklar en çok korunmaya muhtaç varlıklarımız iken, ne yazık ki Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi’ne imza atmış, sosyal bir devlet tarafından yapılması gereken pek çok şeyin yapılmıyor olduğunu görmek hepimizi derinden yaralamaktadır.
Çocukları koruyacak sosyal kurumların yetersizliği, ailelerin eğitimsizliği, tecavüz mağduru çocuklara zamanında psikolojik destek verilmemesi nedeni ile ileride tecavüz sanığı olma ihtimalinin oldukça yüksek olması gerçeği karşısında, cinselliğin hala ülkemizde tabu olması nedeni ile bu konuda eğitim verilmiyor olması da cinsel istismar vakalarının artış göstermesinin sebeplerindendir. Bu vakaların büyük bir kısmının adli mercilere yansımadığı da dikkate alındığında korkunç bir gerçekle karşı karşıya kalmaktayız. Söyleyecek söz bulmakta zorlansak da sorumluluk sahibi bireyler olarak sessiz kalamayız.
Kayseri’de kaçırılan üç çocuğun cesetlerinin bulunması, Bursa’da 14 yaşındaki kız çocuğuna çok sayıda kişinin tecavüz etmiş olması, Silopi’de erkek çocukların istismarı, İstanbul’da 9 yaşındaki bir çocuğun aile bireylerinden biri tarafından öldürülmesi gibi haberler gündemde oldukça fazla yer tutmaktadır.
Bazı istatistikler görmezlikten gelinen acı gerçeği ve ciddi toplumsal problemi ortaya koymaktadır.
Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü'nün raporuna göre kadınların yüzde 7'si 15 yaşından önce cinsel istismara maruz kalmıştır. Dünya Sağlık Örgütü’ne göre 150 milyon kız çocuk, 73 milyon erkek çocuk 18 yaşından önce cinsel ilişkiye zorlanmış ya da cinsel şiddete maruz kalmıştır. Yapılan toplumsal tarama ve klinik çalışmalar; Sanılanın aksine çocuk istismarcılarının, normal insanlardan farklı, ruh hastası, alkolik, serseri kişilerden oluşmadığını göstermektedir. Bu kişilerin görüntüleri ve davranışlarıyla diğer insanlar gibi, işleri ve arkadaşları olan, saygılı, zengin ya da fakir, başarılı ya da başarısız her türlü etnik gruptan olabildiği ve çocuğun en yakını veya tanıdığı olduğunu ortaya koymuştur.
İstatistikler cinsel istismar vakalarının ferdi olay olmayıp, toplumsal bir sorun olduğunu göstermektedir. Bu sorunla yüzleşerek acilen çözüm üretilmesi gerekmektedir. Çocuk istismarının münferit bir olay olamayacağını, önlenebilir olduğunu ve istismarı hazırlayan toplumsal koşulların değiştirilmesinin devletin görevi olduğunu herkesin bilmesi ve kabul etmesi gerekmektedir.
Biz çocuk hakları savunucuları, sorunun çözümüne yönelik bazı önerilerde bulunuyoruz.
İlk adım olarak mağdur bir çocuğun adalet mekanizmasını harekete geçirme öncesinde başvurabileceği ve buna yönelik olarak yardım alabileceği “çocuk koruma merkezi” her ilde oluşturulmalıdır. Çocuktan sorumlu ayrı bir bakanlık olmalı ve bu bakanlık uygulamacı olmalıdır. Aile üyelerine yönelik ihmal ve istismar konusunda farklılık kazandıracak eğitimler verilmeli, ders kitaplarında da çocuklara istismar konusunda uyarılara yer verilmelidir. Adalet Bakanlığında çocuklara özgü genel müdürlük olmalıdır. Yasal değişikliğe giderek çocuklarda 15 ve 18 yaş arası rıza aranmasından vazgeçilerek, 18 yaşına kadar cinsel saldırıda esas olan “çocuğun kandırılmasıdır” prensibi benimsenmelidir. Acilen 24 saat hizmet veren 'Alo Çocuk Hattı' tüm ülkede oluşturulmalıdır. Medyanın olayları verirken olayın oluş biçimine, gizliliğe ve mağdur kimliklerinin deşifre edilmemesi konusunda hassasiyet göstermesi gerekmektedir.
İstismar suçlarının artmasıyla birlikte gündeme getirilen ve kamuoyunda tartışılmaya başlanan idam cezası asla çözüm değildir. Böyle bir çözüm önerisini tartışmak bile yersizdir. İdam ıslah etmez, yok eder. Çağdaş anlamda bir ceza değildir ve insan haklarına aykırıdır. Geri dönülemez bir infaz türü olması bile idama karşı çıkmak için yeterli bir nedendir. İdam cezasından önce “yaşama hakkını” nasıl garanti altına alırız ve sağlarız onun için çalışmak gerekir. 01.04.2011
Bursa Barosu Çocuk Hakları Komisyonu Başkanı
Av. Murat TORUK
